Op zoek naar een camping in een straal van zo'n 1000 kilometer vanaf onze woonplaats en ook nog een beetje dicht bij de snelweg. De perikelen van vorig jaar (Madelon wagenziek) stonden ons nog vers in het geheugen en daarmee wilden we liever niet nog een keer de vakantie beginnen. Onze keus was gevallen op de camping Domaine de la Gagère aan de rand van de Dordogne (Morvan). Na een voorspoedige reis kwamen we daar 's morgens aan. Ze hadden ons gepland op een plekje in de zon. Dit vonden we niet zo'n goed idee en na wat onderhandelen kregen we een schitterend plek op een grasveld onder een notenboom. De enige voorwaarde was dat we hier na een week weer weg moesten zijn.

Het grote grasveld was natuurlijk een goed speelterrein voor Madelon en ook de speeltuin en het zwembad waren 'kortbij'. Uiteindelijk hebben we hier een weekje gestaan. Prima omgeving (wel te steil om er met een gewone fiets rond te rijden), maar de camping viel toch wat tegen. Zeer vaak geen water of een koude douche is nou niet echt heel lekker als je je lekker wilt verkwikken. Een opmerking hierover bij de receptie mocht ook niet baten. De medevakantiegangers waren gelukkig wel gezellig en sommigen ook fiets-minded zodat Peter niet altijd alleen op pad hoefde. Het toeval was dat Lennart, Jellinda en kids in de buurt vertoefden zodat we daar ook nog eens op de borrel konden. Ook leuk voor Madelon.

Tegen het einde van de week gingen we toch eens overleggen met andere mensen over wat nou een leuke camping in de buurt zou zijn. De nat. campinggids ging van hand tot hand en uiteindelijk viel onze keus op camping Val Drôme Soleil. Na een telefoontje reisden we af voor een reis van een paar uurtjes. We werden vriendelijk ontvangen (iets wat op de vorige camping ontbrak). Een gezellig kletspraatje met Gré gaf ons gelijk het idee dat we goed terecht waren gekomen. Het plekje was iets minder mooi, maar wel dichtbij alle faciliteiten. Om te fietsen was het eigenlijk iets te warm. Peter moest echt zorgen dat hij om 10.00 uur weer terug was bij de tent omdat dan het zonnetje flink doorbrak. De rest van de dag vertoefden we vaak met een krantje, een boek en een bal bij het zwembad. Een enkele keer bezochten we wat dorpjes in de buurt en dan gaat een weekje snel.

Het afscheid was evenals de ontvangst warm. We werden nog volgestopt met reistips en bemoedigende woorden. Fijn om zo te worden uitgezwaaid! We weten niet of het hierdoor kwam, maar de terugreis verliep ook weer zeer voorspoedig zodat we 11 uur later nog even een paar uur in ons Hollandse bedje konden slapen.

De weken gingen snel, maar de herinneringen blijven.  

Terug naar de beginpagina